After months of waiting we went to Brussels on September 14th. Our appointment for the visa interview at the American Consulate was planned for the following morning. Because of the time, we decided to drive to Brussels the night before. Our appointment was at 10:15 am. We got there at 9:55 am but that was still 5 minutes before we were allowed in. They are really punctual there.
After the necessary security checks, we were able to report to the check-in desk for our visa interview. The lady at the desk saw that we had initially submitted the application for the Consulate in Amsterdam in stead of Brussels. “But you are here in Brussels”, she indicated. “That’s right madam, but in the Netherlands there was an extreme backlog.” She had heard that argument before and kindly smiled. Yet, we got a bit of a shock when she indicated that she hoped she could have our application forwarded from Amsterdam. “Otherwise we cannot process the application here”. Fortunately, we were lucky and after 5 minutes she gave us a folder and were asked to hand this over to the consular officer during the actual interview.
Then we could join the next line; the line for the actual interview. Apparently, some people were rejected their visa since their faces didn’t look very happy after attending their interview.
Finally, after 15 minutes of waiting it was our turn. The officer first asked us why we needed a visa and what the purpose of our travel was. We indicated that we were enterpreneurs and that we wanted to seek for an investment in an American company. That apparently satisfied him. Then he asked about our relationship. “Are you married? That’s how I will register it then. Because who cares, right?”, he smiled kindly. Tom immediately responded “Your Supreme Court maybe?” He thought that was a funny response. He looked at us and said “You’ve been approved, gentlemen”. We were able to receive our visa a day later.
Nederlands
Na maanden wachten gingen we 14 september naar Brussel. De volgende morgen stond de afspraak op het Amerikaanse Consulaat. Door het tijdstip besloten we de avond ervoor al naar Brussel te rijden.Onze afspraak was om 10:15 uur. We waren er om 9:55 uur, maar dat was nog 5 minuten voordat we binnen mochten. Ze zijn daar echt stipt. Na de nodige beveiligingscontroles, konden we ons melden bij de checkin balie voor ons visum interview. De mevrouw aan de balie zag dat we aanvankelijk de aanvraag hadden ingediend voor het Consulaat in Amsterdam. “Maar u bent hier in Brussel”, gaf ze aan. “Dat klopt mevrouw, maar in Nederland had het Consulaat een achterstand van meer dan een jaar”. Dat had ze vaker gehoord en ze glimlachde vriendelijk. Toch kregen we even de schrik, toen ze aangaf dat ze hoopte dat ze onze aanvraag doorgestuurd kon krijgen uit Amsterdam. “Anders kunnen we de aanvraag hier niet behandelen”. Gelukkig bleek dat allemaal mee te vallen en na 5 minuten kregen we een mapje in ons handen geduwd die we de consular officer mochten geven. En daarna mochten we weer aansluiten in de volgende rij. Sommige mensen hadden blijkbaar een afwijzing gehad, want hun gezichten keken vaak niet blij na het interview. Na 15 minuten wachten was het onze beurt. We mochten uitleggen waarom we een visum aanvroegen en wat we in Amerika wilde gaan doen. We gaven aan dat we willen gaan investeren in een Amerikaans bedrijf en we nu ook CEO van een bedrijf waren. Dat stemde hem blijkbaar al tevreden. Vervolgens vroeg hij naar onze relatie samen. “Getrouwd? Dat vul ik dan ook zo in. Want wie doet daar nog moeilijk over?”, lachtte hij vriendelijk. Tom reageerde direct “Jullie Supreme Court momenteel?” Dat vond hij een grappige reactie. Hij keek ons aan en zei “You’ve been approved”. En zo konden we een dag later ons visum halen.